Een passiefhuis is een huis dat voldoet aan de 'Passivhaus'-standaard. Dit is een Duitse standaard voor energiezuinige woningen, die tot doelstelling heeft te komen tot een energie-efficiënte woning die het hele jaar door een comfortabele leefomgeving vormt, zonder gebruik te maken van traditionele verwarmings- of koelingsinstalllaties. Om tot deze standaard te komen, worden enkele eisen opgelegd op het gebied van energiehuishouding:
1. Primaire energievraag verwarming en koeling
Een passiefhuis mag een jaarlijkse energievraag bezitten voor verwarming en koeling van maximaal 15 kWh/m2. Voor een typische eengezinswoning van 175 m2 betekent dit dus een energieverbruik voor verwarming en koeling van maximaal 2625 kWh. Dit komt overeen met ongeveer 263 liter mazout of 263 Nm3 gas. Dit is dan ook heel wat meer dan de gemiddelde warmtevraag van 20.000 a 25.000 kWh in Vlaanderen.
2. Totaal primair energieverbruik
Een tweede eis wordt opgelegd aan het totale primair energieverbruik van een woning. Primair energieverbruik betekent dat verbruikte elektriciteit teruggerekend wordt naar de primaire energie (steenkool, gas, uranium, biomassa,...) die nodig is om die elektriciteit op te wekken. Vaak wordt hiervoor gerekend met een factor 1/2.5: per kWh elektriciteit rekent men 2.5 kWh primaire energie aan.
De eis die wordt opgelegd is een maximaal, jaarlijks, primair energieverbruik van 120 kWh/m2. Voor een typische eengezinswoning van 175 m2 komt dit dus overeen met een totaal jaarlijks energieverbruik van 21.000 kWh. Wanneer we hier het toegelaten energieverbruik voor verwarming (2.500 kWh) van aftrekken, komen we op 18.500 kWh primaire energie, wat overeenkomt met 7400 kWh/jaar of 42 kWh/m2/jaar aan elektriciteit. Ook de productie van sanitair warm water is hier echter in opgenomen.